Happy Camper: gebouwd door Vera!

Kamperen vind ik heel leuk om te doen. Helaas lukt het ons niet meer om de kinderen plus alle spullen voor hen én een tent in de auto te proppen. Dus de afgelopen drie jaar hebben we in de zomervakantie een huisje gehuurd op een camping in Frankrijk. Maar er gaat niets boven een vakantie bivakkeren in een tent. Al spreekt een caravan ook tot de verbeelding. Maar hoe burgerlijk is dat: een sleurhut?

De happy camper zou voor mij een prima sleurhut zijn om vier weken met mijn toiletrol naar de wc te lopen op de camping. Ik houd namelijk van roze. Dus hoe leuk is deze roze caravan?!

Van de doos alleen al word ik heel vrolijk. 

En als ik de doos open, zie ik weer zo’n prachtig zwart pincet inclusief het kaartje met de uitleg.

Ik mag gelijk beginnen met een favoriet onderdeel van mij: het werken met ijzerdraad.

Meestal gaat dit gepaard met een hoop gescheld, dus het is maar goed dat zowel kinderen als manlief al op bed liggen.

Bij dit stoeltje moet je vier poten knippen en de rugleuning moet je knippen en buigen. 

Dit mislukt jammer genoeg zoals altijd! Omdat dit stoeltje redelijk in het zicht staat bij de caravan, besluit ik mijn creativiteit en oplossingsvermogen in te zetten. Ik knip gewoon één lange draad en buig die op de juiste manier. 

Dit worden de poten en rugleuning in één keer.

Uiteraard ben ik vergeten een foto van het eindresultaat te maken, maar ik vond mijn oplossing grenzen aan genialiteit. Het scheelde in ieder geval een hoop taalgebruik dat ik hier niet zal vermelden haha!

Op naar het onderdeel waarbij ik van te voren ook al wist dat dit tot een hoop frustratie zou leiden: het dakrek. De eerste uitdaging: maak een vierkant/rechthoek en plak de uiteinden aan elkaar. 

Tip: lees even verderop in de blog naar een oplossing waarvan ik nu zou willen dat die op dat moment in mij opgepopt was: iets met plakband. Mijn man heeft mij tijdens dit onderdeel diverse malen gevraagd of het nog echt wel een ontspannende hobby is. Toen na een kwartier eindelijk het ijzerdraad geplakt was en mijn vingers weer lijm vrij waren, kon ik de andere delen er op lijmen. Dat is ook altijd een lekker werkje: het stort namelijk in zodra je het loslaat. Dus ik stut het met alles dat voorhanden is. 

Knijpers bieden in zeer uiteenlopende situaties uitkomst, nu is het precies de goede dikte om de boel te stutten. 

Na een half uur durf ik het aan: ik haal alles weg en het blijft zowaar staan! Nu het onderstel nog. Dat is een eitje in vergelijking met het afgelopen uur. 

En dan plak ik het aan elkaar. Na twee uur kijk ik niet meer zo nauw en gebruik ik zoveel lijm dat je maar niet aan het eindresultaat moet snuffelen, want dan val je high achterover. Maar het plakt en blijft plakken. 

De volgende avond staan er gelukkig wat gemakkelijkere onderdelen op het programma: een gootsteenkastje (dat ik uiteraard eerst volkomen verkeerd geplakt had, maar redelijk kon herstellen), een bord met fruit, het bed en de kookplaat. 

Daarna knutsel ik een gitaarkoffer van papier in elkaar, nog twee bordjes, een opklaptafeltje en een super schattig lantaarntje. Dit laatste valt weer in de categorie: hoe verzinnen ze het. Twee strookjes papier, twee ringetjes, een stukje ijzerdraad en een doorzichtig rietje. Zo’n rietje dat me doet denken aan de dagen dat ik schoolmelk dronk op de basisschool: lang, lang geleden. 

Dan komen de drie onderdelen die moeten verbloemen dat mijn dakrek toch iets minder netjes en recht is: de koffers. Die lukken prima. Het knippen gaat prima met mijn kleine schaartje (leve de Action) en de lijm smeer ik met een kwastje op de plakrandjes. Ervaring leert dat dit het netste resultaat geeft.

Bij de barbecue ga ik weer jammerlijk de mist in door een onderdeel achterstevoren te plakken. Gelukkig biedt een zwarte stift uitkomst en valt het niet op. 

Om maar met Ernest Hemingway te spreken: ‘Je hoeft niet alle fouten zelf te maken, gun de anderen ook een kans.’ Ik heb deze fout dus al voor jullie gemaakt, let goed op dat je de onderdelen op de juiste manier plakt. Het staat echt heel duidelijk in de beschrijving, maar soms ga ik zo snel in mijn enthousiasme dat ik iets minder goed lees. En dan nu de tip waar jullie allemaal naar op zoek zijn: hoe krijg je die stukjes ijzerdraad netjes aan elkaar? Ik heb de plakband gepakt (het liefst van die beschrijfbare). 

Vervolgens heb ik het stukje plakband bijgeknipt en gekleurd met de zwarte stift, valt bijna niet op toch? 

Het scheelt heel veel tijd en frustratie. Dit is uiteraard alleen netjes te doen bij rechte stukjes, maar wat had ik deze tip graag gehad bij het plakken van het dakrek. De poten van de barbecue worden, geheel naar eigen verwachting, asymmetrisch. Maar nadat ik de boel weer stut met een knijper, blijft hij redelijk staan. 

Nog even een paar boekjes in elkaar plakken en ik houd het weer gezien voor deze avond. 

De volgende knutselavond is een paar avonden later, want ik heb ziek op bed gelegen. Dat ik nog niet helemaal hersteld ben, blijkt als ik een plantje in elkaar knutsel. Ik heb net alle blaadjes uitgeknipt en krijg een hoestbui. Vervolgens zijn de meeste blaadjes verdwenen. 

Gelukkig zitten er van de kniponderdelen altijd wel reserves bij, zo ook van deze blaadjes. Toch neem ik mij voor om niet meer richting mijn project te aerosolen. 

Nadat ik de onderkant van de caravan heb gemaakt, ga ik aan de slag met de deur. 

Hierbij is het weer even opletten geblazen: de deur bestaat uit veel stapjes en ik ken mijzelf inmiddels.  

Uiteindelijk lukt het redelijk netjes, al is hij nog niet helemaal klaar. 

Want op de deur moet nog een rekje. Van ijzerdraad. Ook dit moet weer gestut worden. 

Uiteindelijk vraag ik mij af of ik het niet beter met mijn 3d-pen had kunnen maken, maar ik wilde deze kit helemaal volgens de beschrijving maken, dus ik houd me in. De deurhendels van de deur geven weer wat voldoening. Op een of andere manier vind ik het erg prettig om ijzer plat te buigen met een tangetje. 

Omdat ik de binnenkant van de deur niet zo mooi vind, besluit ik hem verder te beplakken met het zilverfolie. 

En ja, daar ga ik later spijt van krijgen. Uiteindelijk is de ene kant van de deur af, maar besluit ik hem de volgende dag verder te gaan met de andere kant, om de lijm even goed te laten drogen. 

De volgende dag ga ik verder met het dak van de caravan. Het plastic voor de raampjes past maar net. Tip: Wees bij deze kit dus heel zuinig met dat plastic, anders ga je het niet redden.  

De volgende dag ga ik voor de finishing touch: de buitenkant beplakken. 

Omdat ik bang ben dat de zilverfolie blijft plakken aan het plastic van de raampjes, besluit ik de raampjes te beschermen met de stukjes karton die daar oorspronkelijk ook zaten (wel iets kleiner geknipt). 

Vervolgens meet ik netjes het zilverfolie af en ik knip het op maat. Maar dan blijkt de verkeerde maat in de beschrijving te staan, dus ik kom een halve centimeter te kort. 

Gelukkig zijn problemen er om opgelost te worden, dus ik ga met kleinere stukjes werken. 

En daar plak ik dan weer gewoon aluminiumfolie onder. 

Dus in het midden plak ik een strook aluminiumfolie, daar plak ik de zilverfolie overheen. 

Er komt toch een dakrek op het dak, dus dat gaat vast niet opvallen.

Dan hoef ik alleen de raampjes nog af te werken met zwart ijzerdraad. Gezien mijn ervaringen met het ijzerdraad, ga ik voor de oplossing die goed te doen is voor mij. Ik heb namelijk vorig jaar een 3d-pen gekocht. En daar kan ik prima de ‘rubbers’ van de raampjes mee maken. Ik bedoel, als je hem toch hebt. 

Binnen een kwartier waren alle ramen voorzien van 'rubber'. Met het ijzerdraad was ik er waarschijnlijk zes keer zo lang mee bezig geweest. En voor degenen die toch aan de slag gaan met het ijzerdraad: pas op met secondelijm. Dit maakt namelijk heel vervelende vlekken op de raampjes. Het brandt er een soort van in, dus daar ga je spijt van krijgen. Dit is geen dreigement, maar een waarschuwing.

Voor de zekerheid even checken of de verlichting echt nog werkt. 

Dan moet de caravan natuurlijk nog in een beetje gras staan. Ook daar plak ik geregeld mijn vingers aan elkaar, of het groene poeder zit overal, behalve op de plek waar het hoort. Daarom heb ik het gefixeerd met haarspray. 

Mijn haar plakt er ook perfect mee aan elkaar, dus waarom het graspoeder niet? Gebruik alleen niet teveel, want dan geeft het lelijke vlekken op de caravan.

Een leuke kit om te maken. Met een paar flinke uitdagingen. Maar ook bij deze kit kun je weer prima je eigen touch er aan geven. Want als jij niet van roze houdt, kun je hem natuurlijk sowieso een andere kleur geven. 

En zo staat hij daar: mijn Happy Camper! 

Heel veel bouwplezier met de Happy Camper!

Groetjes Vera!